PROLOG

Słońce przebijające się przez grube warstwy chmur delikatnie ogrzewało ziemię po gwałtownej burzy. Stałam na rzeszowskiej stacji, oczekując na pociąg do Warszawy. Stamtąd, samolotem, miałam wylecieć z ukochanej Polski do Stanów Zjednoczonych. Musiałam zostawić moją mieścinę - Rzeszów i jechać na koniec świata. Ojciec załatwił mi tam pracę, ale nie cieszyła mnie ona ani trochę. Rodzice są wpływowi, nadziani i sceptyczni. Nie mogli przeżyć tego, że ich jedyne dziecko studiuje tylko marne dziennikarstwo sportowe. Załatwili mi pracę w reprezentacji mężczyzn w piłce siatkowej. Wszystko byłoby okej, gdyby była to nasza narodowa drużyna. A ku mojej wielkiej rozpaczy, miałam zacząć pracę w reprezentacji USA. Pomimo, że ojciec był głównym sponsorem Asseco Resovii Rzeszów i ciągał mnie na każdy mecz, wolał załatwić mi lokum w Ameryce, niż w ojczyźnie. Jego praca zmuszała do pojawiania się na meczach, ale on dla większego rozgłosu, zabierał mnie i moją matkę na każdy. Szczerzył ząbki, zapoznawał mnie z każdym trenerem, zawodnikiem i Bóg wie kim jeszcze. Byłam ładna, to fakt, ale widok śliniących się dwumetrowych facetów nie był moim marzeniem. Rodzice chyba mieli nadzieję, że się z kimś zejdę i do domu zacznie napływać jeszcze więcej kasy. Płonne nadzieje. Miałam wśród "Resoviaków" jednak jednego przyjaciela. Nazywał się Paul Lotman i był Amerykaninem. Miał znaleźć się w tamtejszej reprezentacji, więc tylko to utrzymywało mnie przed rezygnacją. Bowiem miałam zostać ich statystykiem.

Witam was ponownie. Na kolejnym blogu.